Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ..ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑ!

Ἡ σημαία ἀποτελείται ἀπό ἕνα κομμάτι ὑφάσματος – παλαιότερα ἀπό βαμβάκι, λινὸ ἤ μετάξι, σήμερα ἀπό νάϊλον ἤ πολυεστέρα – τὸ ὁποῖο ἀπεικονίζει κάποιο σχῆμα ἤ ἔμβλημα μιᾶς καὶ οἱ σημαῖες κατὰ γενικὴ ὁμολογία, ἔχουν συμβολικὴ σημασία. (…)

(…) Ἡ σημαία ὅμως, δὲν εἶναι ἁπλῶς « τεμάχιον ὑφάσματος» ,… ἀλλά ἕνα σύμβολο ποὺ ἐνσαρκώνει ἕνα σωρὸ συναισθήματα καὶ ποὺ ἐμφανίζεται σὲ ὅλα τὰ πιθανὰ καὶ ἀπίθανα σημεία, ἀπό τὰ γήπεδα τῶν μαχῶν, μέχρι τὰ [ἀθλητικά] γήπεδα.

Πῶς εἶναι δυνατὸν, ἕνα ὕφασμα νὰ προκαλῇ τόσο ἔντονες καὶ φορτικὲς συγκινήσεις , νὰ συμβολίζῃ τόσα πολλὰ πράγματα καὶ νὰ ἐξάρῃ τόσο τὸν πατριωτισμὸ μας ;

Ἡ σημαία, ἀποτελεῖ γιὰ μία χώρα, ἕνα κράτος, τὸ ἱερότερο σύμβολό του, τὸ πλέον τιμημένο καὶ ἀγαπητό ἀπό τὸν λαὸ του, τὴν πολιτεία, τὸ στράτευμα καὶ τὴν ἐκκλησία του, τὸ ὁποῖο εἶναι κι αὐτό ποὺ οὐσιαστικῶς τὸ ἀντιπροσωπεύει σὲ κάθε ἐπίσημο καὶ ἀνεπίσημο βῆμα στὸ ὁποῖο ἐμφανίζεται ἐντός καὶ ἐκτός τῆς ἐδαφικῆς του ἐπικρατείας (διπλωματικὲς καὶ εἰρηνευτικές ἀποστολές, ἐκδηλώσεις, κατορθώματα, κατακτήσεις κτλ).

Ἡ σημαία, ἀποτελεῖ γιὰ ὅλα τὰ κράτη, ἕνα σύμβολο στὸ ὁποῖο ἀποδίδεται ἰδιαίτερη καὶ πολλὲς φορὲς ἀνυπέρβλητη εὐλάβεια· ἀποτελεῖ τὸ ὑψηλότερο σύμβολο ἑνός κράτους, μιᾶς καὶ σ’ αὐτό συμπυκνώνεται ἡ ἱστορία του, τὸ παρελθὸν του, τὸ παρὸν του, ἡ προοπτικὴ του στὸ μέλλον, καὶ αὐτός ποὺ τὴν κρατάει, πρέπει νὰ εἶναι ἀποφασισμένος νὰ τὴν ὑπερασπιστεῖ μὲ ὅλα τὰ μέσα, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν ζωὴ του, ἄν αὐτό κριθεῖ ἀναγκαῖο (…)

(…) Παράλληλα, ἡ ἔκφρασις ἀποστροφῆς ἤ σθεναρῆς ἀντιθέσεως σ’ ἕνα κράτος ἤ ἕναν λαὸ, ἐκτονώνεται συνήθως πάνω στὴν σημαία του, ἡ ὁποῖα καίγεται κατὰ τὴν διάρκεια διαδηλώσεων. (…)

(…) Τὴν ἑλληνική σημαία, φέρουν σὲ εὐδιάκριτο σημεῖο ὅλα τὰ χερσαία πλωτᾶ καὶ πτητικὰ μέσα τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ἐνῶ, οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες / ναῦτες/ σμηνίτες, ὁρκίζονται νὰ [τὴν] ὑπερασπίζουν καὶ μὲ τὴν τελευταία ρανίδα αἴματός τους.

Τὸ ἐθνόσημο, ἀποτελεῖ παραλλαγὴ τῆς σημαίας καὶ φέρεται σὲ ὅλα τὰ καλύμματα κεφαλῆς τῶν μελῶν τοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς, τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, τῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας, τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, τοῦ Λιμενικοῦ Σώματος καὶ τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος. (…)

(…) Παραλλαγὴ τῆς ἐθνικῆς σημαίας, ἀποτελοῦν οἱ πολεμικὲς σημαῖες τῶν Μονάδων, Συγκροτημάτων, Σχηματισμῶν καὶ Παραγωγικῶν Σχολῶν, οἱ ὁποῖες στὸ κέντρο τοῦ σταυροῦ φέρουν τὸν προστάτη Ἅγιο τοῦ Ὅπλου τους (…)

(…)Ἡ ἀπώλεια τῆς σημαίας στὴν μάχη, θεωρεῖται ἀσύλληπτη αἰσχύνη, ἐνῶ ἀντιθέτως, ἡ ἀπόκτησις σημαίας τοῦ ἐχθροῦ προκαλεῖ ὑπέρμετρον χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό, ἀποτελῶντας ἕνα ἀπό τὰ σημαντικότερα πολεμικὰ τρόπαια ( βλ. συλλογὴ Ἐθνικοῦ Ἱστορικού Μουσείου).

Ἔτσι ὁ κάθε στρατιώτης ποὺ ἀγαπᾶ καὶ πιστεύει στὸ ἰδανικό τῆς πατρίδος, πρέπει νὰ ὑπερασπίζῃ τὴν σημαία, μὲ κάθε δυνατὸ μέσο, προσφέροντας γι’ αὐτήν ἀκόμη καὶ τὸ πολυτιμότερο ἀγαθό ποὺ διαθέτει, τὴν ἴδια του τὴν ζωὴ……

 .

.

.

Διαβᾶστε ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο στὸ : www.e-istoria.com

.

.

Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΤΟΥ 10ου ΣΠ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

.

Τὸ ἔνδοξο 10^ο Σύνταγμα Πεζικοῦ τοῦ Ελληνικοῦ Στρατοῦ, πολέμησε καὶ ἐδόξασε τὴν Κέρκυρα καὶ πρῶτο μπῆκε στὰ στενὰ τοῦ Σαρανταπόρου, κατὰ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους 1912-1913.

Ἡ σημαία του, ἡ περίφημη «Σαραντάπορος», φυλάγονταν μὲ καμάρι καὶ σὲ κάθε ἐπίσημη ἑορτή, στόλιζε τὸν ἱστό τοῦ Σταυροῦ, τῆς ἀκροπόλεως τοῦ παλαιοῦ ἐνετικοῦ φρουρίου, ὅπου στρατοπέδευε τὸ σύνταγμα.

Ἡ περίφημη αὐτή σημαία, ἡ θρυλικὴ «Σαραντάπορος», σήμερα δὲν ὑπάρχει, διότι θυσιάστηκε στὸν βωμὸ τῆς πατρίδος.

Οἱ ὑπεύθυνοι διοικητὲς τοῦ συντάγματος, ἔκαψαν τὴν σημαία, στὸ ὄρος τοῦ Παντοκράτορος, τὸ 1941, ὅταν τὰ Ἰταλικά στρατεύματα, κατέλαβαν τὴν Κέρκυρα. Κατὰ τὸν 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ὅταν ὑπογράφτηκε ἡ παράδοσις τῆς Κερκύρας εἰς τοὺς Ἰταλούς ἀπό τὸν Νομάρχη καὶ τὸν φρούραρχο τῆς φρουρᾶς Κερκύρας, τότε οἱ ἀξιωματικοί τοῦ 10^ου Πεζικοῦ Συντάγματος, ἔφυγαν ἀπό τὸ Παλαιὸ Ἐνετικό Φρούριο, παίρνοντας μαζὶ τους καὶ τὴν σημαία τοῦ 10^ου Πεζικοῦ Συντάγματος, τὴν περίφημον «Σαραντάπορον» καὶ ἐπῆγαν στὸ ὄρος τοῦ Παντοκράτορος, στὸ ὁποῖο δὲν εἶχαν φτάσει ἀκόμη οἱ Ἰταλοί.

Ἐκεῖ συνεδρίασε γιὰ τελευταία φορὰ τὸ στρατιωτικὸ συμβούλιο καὶ ἀποφάσισαν νὰ κάψουν σὲ τελετὴ τὴν σημαία τοῦ 10^ου Πεζικοῦ Συντάγματος, ὥστε νὰ μὴν πέσει στὰ χέρια τοῦ ἐχθροῦ. Πράγμα τὸ ὁποῖο καὶ ἔπραξαν. Ἔκαψαν σὲ τελετὴ καὶ ἀπέδωσαν γιὰ τελευταῖα φορὰ τιμὲς στὴν «Σαραντάπορον», τὴν ἡρωϊκήν σημαία τοῦ 10^ου συντάγματος.

Μετὰ ἀναχώρησαν ἀπό τὸν Παντοκράτορα καὶ επῆγαν στὴν περιοχὴ τῆς Λευκίμμης καὶ ἀπό ἐκεῖ, μὲ πλοιάριο ἔφυγαν γιὰ τὴν Ἡγουμενίτσα καὶ ἀπό εκεί γιὰ τὴν Ἀθήνα. Ὁ διοικητὴς Πολύζος, συμμετείχε στὴν κυβέρνηση Τσακαλώτου ἡ ὁποῖα ἀντικατέστησε τὴν ἐξόριστη στὸ Κάϊρο ἐπίσημη Ελληνικὴ Κυβέρνηση κατὰ τὸ διάστημα τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς.

Μπορεῖ ἡ Κέρκυρα νὰ παραδόθηκε στοὺς Ἰταλούς, ὅμως τὸ ἔνδοξο 10^ο Πεζικὸ Σύνταγμα, δὲν παραδόθηκε ποτὲ. Ὁ διοικητής του, συνταγματάρχης Πολύζος, δὲν ὑπέγραψε ποτὲ τὸ κείμενο παραδόσεως τῆς Κερκύρας στοὺς Ἰταλούς.

Τὸ κείμενο παραδόσεως, ὑπέγραψαν, ὁ νομάρχης Κερκύρας, ὁ φρούραρχος καὶ διευθυντὴς στρατολογίας. Μόνο αὐτοί.

Τὸ παλαιὸ ἐνετικό φρούριο, παρεδόθη στοὺς Ἰταλούς μὲ τὴν οἰκειοθελή παράδοση τῆς φρουρᾶς του καὶ μόνον.

.

.

Ἀπό τὸ «Ἡμερολόγιο καὶ ἔργα τοῦ 10^ου Π. Συντάγματος (1912-1913»

Ἀπόσπασμα ἀπό κείμενο ποὺ ἐκδόθηκε μὲ μέριμνα τοῦ Συνδέσμου Ἐφέδρων Ἀξιωματικῶν Κερκύρας, στὶς 12 Σεπτεμβρίου 1929.

Μεταφέρθηκε στὴν δημοτικὴ, μὲ μέριμνα τοῦ Νίνου Σ.Γερασίμου, στὶς 31 Αὐγούστου 2011.

Πολυτονισμὸς, ἐπεξεργασία κειμένου ” Ἑλληνικόν Ἡμερολόγιον “

.

Τὸ 10^ο Πεζικὸ Σύνταγμα, ἀποτελούμενο ἀποκλειστικῶς ἀπό Κερκυραίους, κατὰ τὶς ἐκστρατείες καὶ μάχες τοῦ 1912-1913, ὑπαγόταν στὴν δύναμη τῆς III Μεραρχίας, ὑπό τὴν διοίκηση τοῦ Στρατηγοῦ Δαμιανοῦ Κωνσταντίνου, μὲ Διοικητὴ Συντάγματος τὸν Συνταγματάρχη, Παποῦλα Ἀναστάσιο.

.

.

Ἠλεκτρονική πηγὴ τοῦ ἄρθρου : http://www.corfuhistory.eu/