Υλικά:
Εκτέλεσις:
1. Ζεσταίνουμε το γάλα καθώς ταυτόχρονα διαλύουμε το μέλι.
2. Ανακατεύουμε τα αυγά (καλλίτερα με το χέρι) και τους ρίχνουμε σιγά – σιγά το αλεύρι.
3. Χτυπάμε το μείγμα καλά και το προσθέτουμε λίγο λίγο στο γάλα ανακατεύοντας για να μην μείνουν σβόλοι.
4. Αλείφουμε ένα πλατύ ταψί με ελαιόλαδο και ρίχνουμε το μείγμα μέσα. Το κουνάμε για να γίνει ομοιόμορφο.
5. Ψήνουμε περίπου 50 λεπτά (στον αέρα αν γίνεται)
6. Κόβουμε σε κομμάτια και στο σερβίρισμα προσθέτουμε μέλι και κανέλα!!!
1. Ζεσταίνουμε το γάλα καθώς ταυτόχρονα διαλύουμε το μέλι.
2. Ανακατεύουμε τα αυγά (καλλίτερα με το χέρι) και τους ρίχνουμε σιγά – σιγά το αλεύρι.
3. Χτυπάμε το μείγμα καλά και το προσθέτουμε λίγο λίγο στο γάλα ανακατεύοντας για να μην μείνουν σβόλοι.
4. Αλείφουμε ένα πλατύ ταψί με ελαιόλαδο και ρίχνουμε το μείγμα μέσα. Το κουνάμε για να γίνει ομοιόμορφο.
5. Ψήνουμε περίπου 50 λεπτά (στον αέρα αν γίνεται)
6. Κόβουμε σε κομμάτια και στο σερβίρισμα προσθέτουμε μέλι και κανέλα!!!
Καλή επιτυχία, και καλή σας όρεξη!!!!
Την συνταγή μου έστειλε η καλή μου φίλη Αγγελική/Ελένη Σαφαρή, από το βιβλίο: «ΑΡΧΑΊΑ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΑΓΕΙΡΙΚΉ γεύσεις Ελλήνων» συγγραφέας Σοφία Α. Σουλη.
Αλίευσα και τα παρακάτω ενδιαφέροντα στοιχεία από την εισαγωγή του βιβλίου:
ΑΡΧΑΊΑ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΔΙΑΤΡΟΦΉ.
Οι πιο παλιές αναφορές για την διατροφή των αρχαίων Ελλήνων προέρχονται από τον μεγάλο μας ποιητή Όμηρο. Περιέγραψε τα γεύματα της ημέρας, «άριστον», «δείπνον» και το «δόρπον» (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό). Πρώτη θέση στην διατροφή είχε το ψωμίκαι ο άφθονος οίνος. Στα συμπόσια το κύριο φαγητό ήταν κρέας το οποίο ψηνόταν σε σούβλες ή στη σχάρα και άλλα μέρη του βράζονταν σε λέβητες.
Ο απλός λαός τρέφονταν κυρίως από αλεύρι σταριού ή κριθαριού. Επιστήμονες ανακάλυψαν σε αρχαία μαγειρικά σκεύη του 11ου π.κ.χ. ότι τότε οι Έλληνες μαγείρευαν κρέας μαζί με λαχανικά ή όσπρια. Πολλές λεπτομέρειες για τη διατροφή βρέθηκαν όχι μόνο σε περιγραφές αρχαίων συγγραφέων αλλά και σε σκεύη μέσα στα οποία βρέθηκαν υπόλοιπα από τροφές.
Οι πιο παλιές αναφορές για την διατροφή των αρχαίων Ελλήνων προέρχονται από τον μεγάλο μας ποιητή Όμηρο. Περιέγραψε τα γεύματα της ημέρας, «άριστον», «δείπνον» και το «δόρπον» (πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό). Πρώτη θέση στην διατροφή είχε το ψωμίκαι ο άφθονος οίνος. Στα συμπόσια το κύριο φαγητό ήταν κρέας το οποίο ψηνόταν σε σούβλες ή στη σχάρα και άλλα μέρη του βράζονταν σε λέβητες.
Ο απλός λαός τρέφονταν κυρίως από αλεύρι σταριού ή κριθαριού. Επιστήμονες ανακάλυψαν σε αρχαία μαγειρικά σκεύη του 11ου π.κ.χ. ότι τότε οι Έλληνες μαγείρευαν κρέας μαζί με λαχανικά ή όσπρια. Πολλές λεπτομέρειες για τη διατροφή βρέθηκαν όχι μόνο σε περιγραφές αρχαίων συγγραφέων αλλά και σε σκεύη μέσα στα οποία βρέθηκαν υπόλοιπα από τροφές.
ΤΟ ΚΑΛΆΘΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΊΟΥ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟΎ
Τα προϊόντα τότε ήταν κυρίως άγρια και συλλέγονταν σε πεδιάδες και βουνά. Υπήρχαν όμως φυσικά και καλλιέργειες της γης με πρώτα τα δημητριακά και μετά τα οπωροκηπευτικά. Κριθάρι σιτάρι, κρεμμύδια, σκόρδα, άγρια ραδίκια, βλίτα, αγκινάρες, βολβοί, αγρία κάππαρη, σινάπι, λάχανο, τεύτλα, σέσκουλα, μαρούλι, ρόκα, αγγούρι, μπιζελιά, αρακάς, κολοκύθια, μανιτάρια, σπανάκι, σέλινο, σπαράγγια και άλλα. Γνωστά όσπρια ήταν φακές, κουκιά, ρεβίθια άγρια φασόλια βουνού (διαφορετικά από τα φασόλια που ξέρουμε σήμερα). Άγνωστα ήταν πατάτες, ρύζι, ντομάτα, λεμόνι. Υπήρχε μεγάλη ποικιλία κρέατος, κυνήγι αλλά και οικόσιτα. Ακόμα τα θαλασσινά ήταν αγαπημένες τροφές, όπως Ξιφίας, γαλέος, σαργός και όλα τα θαλασσινά της Μεσογείου όπως τα ξέρουμε και σήμερα. Το Λάδι ήταν και αυτό πολύ σημαντικό στην διατροφή τότε. Όχι μόνον στο φαγητό αλλά είχε και θρησκευτική, φαρμακευτική και πολιτιστική σημασία. Όπως είναι γνωστό τα βότανα για τους αρχαίους Έλληνες ήταν πολύ σημαντικά. Κυρίως για την παρασκευή φαρμάκων. Αλλά χρησιμοποιούνταν και στην μαγειρική για την ενίσχυση των αρωμάτων στα φαγητά.
Ρίγανη, δυόσμος, μέντα, κύμινο, κολίανδρο, κάρδαμο, μάραθο, άνηθο, θυμάρι,γλυκάνισο και άλλα. Γνωστά φρούτα της τότε εποχής ήταν μεταξύ άλλων σύκα, σταφύλια,μήλα, αχλάδια, ρόδια, μούρα, βατόμουρα, κυδώνια, δαμάσκηνα, κούμαρα, λωτοί,αμύγδαλα, καρύδια, κουκουνάρια, σουσάμι, και άλλα. Έχει όμως βρεθεί ότι μερικά προϊόντα της τότε εποχής δεν υπάρχουν πλέον σήμερα.
Τα προϊόντα τότε ήταν κυρίως άγρια και συλλέγονταν σε πεδιάδες και βουνά. Υπήρχαν όμως φυσικά και καλλιέργειες της γης με πρώτα τα δημητριακά και μετά τα οπωροκηπευτικά. Κριθάρι σιτάρι, κρεμμύδια, σκόρδα, άγρια ραδίκια, βλίτα, αγκινάρες, βολβοί, αγρία κάππαρη, σινάπι, λάχανο, τεύτλα, σέσκουλα, μαρούλι, ρόκα, αγγούρι, μπιζελιά, αρακάς, κολοκύθια, μανιτάρια, σπανάκι, σέλινο, σπαράγγια και άλλα. Γνωστά όσπρια ήταν φακές, κουκιά, ρεβίθια άγρια φασόλια βουνού (διαφορετικά από τα φασόλια που ξέρουμε σήμερα). Άγνωστα ήταν πατάτες, ρύζι, ντομάτα, λεμόνι. Υπήρχε μεγάλη ποικιλία κρέατος, κυνήγι αλλά και οικόσιτα. Ακόμα τα θαλασσινά ήταν αγαπημένες τροφές, όπως Ξιφίας, γαλέος, σαργός και όλα τα θαλασσινά της Μεσογείου όπως τα ξέρουμε και σήμερα. Το Λάδι ήταν και αυτό πολύ σημαντικό στην διατροφή τότε. Όχι μόνον στο φαγητό αλλά είχε και θρησκευτική, φαρμακευτική και πολιτιστική σημασία. Όπως είναι γνωστό τα βότανα για τους αρχαίους Έλληνες ήταν πολύ σημαντικά. Κυρίως για την παρασκευή φαρμάκων. Αλλά χρησιμοποιούνταν και στην μαγειρική για την ενίσχυση των αρωμάτων στα φαγητά.
Ρίγανη, δυόσμος, μέντα, κύμινο, κολίανδρο, κάρδαμο, μάραθο, άνηθο, θυμάρι,γλυκάνισο και άλλα. Γνωστά φρούτα της τότε εποχής ήταν μεταξύ άλλων σύκα, σταφύλια,μήλα, αχλάδια, ρόδια, μούρα, βατόμουρα, κυδώνια, δαμάσκηνα, κούμαρα, λωτοί,αμύγδαλα, καρύδια, κουκουνάρια, σουσάμι, και άλλα. Έχει όμως βρεθεί ότι μερικά προϊόντα της τότε εποχής δεν υπάρχουν πλέον σήμερα.
Στην αρχαία Ελλάδα την γαλατόπιτα, έλεγαν Άμης:
ἄμης, ητος, ὁ, εἶδος πλακοῦντος μετὰ γάλακτος, Ἀριστοφάνης Πλ. 999, Ἀντιφῶν ἐν «Δυσπράτῳ» 1, Μένανδ. ἐν «Ὑποβολιμαίῳ» 11, κτλ.
ἄμης, ητος, ὁ, εἶδος πλακοῦντος μετὰ γάλακτος, Ἀριστοφάνης Πλ. 999, Ἀντιφῶν ἐν «Δυσπράτῳ» 1, Μένανδ. ἐν «Ὑποβολιμαίῳ» 11, κτλ.
http://proionta-tis-fisis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου