Κι επιτέλους τα νερά ταρακουνήθηκαν…και αναδύουν την άσχημη μυρωδιά του ψεύδους, της υποκρισίας, της προδοσίας.
Τα ανδρείκελα καταρρέουν σπέρνοντας τον φόβο και κάθε τους αντίδραση, στην πραγματικότητα αντικατοπτρίζει τον δικό τους φόβο για το αύριο. Μια κινούμενη άμμος κάτω από τα πόδια τους η Ελλάδα, η Ευρώπη, ό,τι πούλησαν και ό,τι ξεπούλησαν, έρποντας και γλείφοντας για την καρέκλα.
Αναπαράγουν το δακρύβρεχτο σενάριο των θυσιών του ελληνικού λαού που δεν πρέπει να πάνε χαμένες. Αλλά η υποταγή των Ελλήνων δεν αποτελεί εκούσια θυσία. Αυτοί μας θυσίασαν στο βωμό της αυτοκρατορίας του χρήματος και της δικτατορίας των τραπεζών.
Φεύγουν λοιπόν, αυτοί και τα τσιράκια τους και ίσως θα χρειαστεί κάποιος καιρός για να καθαρίσει εντελώς ο αέρας από την δυσωδία και να στραγγίσουν τα απόνερα του βούρκου. Αρχίζουν να φαίνονται οι πρώτες αχτίδες στον ουρανό. Διαλύουν το πηχτό σκοτάδι μέσα στο οποίο ζει εδώ και χρόνια η πατρίδα. Ίσως μας περιμένει ακόμα μια περίοδος αστάθειας και αναπάντεχων γεγονότων αλλά είναι προτιμότερα από την βουβαμάρα του νεκροταφείου που είχε απλωθεί πάνω μας και μας έπνιγε σαν τοξικό νέφος τον τελευταίο καιρό.
Ατενίζουμε το μέλλον με ελπίδα και λαχτάρα να ξαναβρούμε την όρεξη για ζωή και δημιουργία. Αφήνουμε πίσω ό,τι μας πόνεσε και προχωράμε…χωρίς όμως να ξεχνάμε.
Πάντα θα θυμόμαστε τα μαύρα χρόνια των μνημονίων και θα μιλάμε γι αυτά στα παιδιά μας.
Θα τους πούμε για την εσχάτη προδοσία που διέπραξαν ανάξιοι άνθρωποι που συνωμότησαν με μια χούφτα τοκογλύφους και παρέδωσαν την εθνική κυριαρχία της πατρίδας μας.
Γι αυτούς που έγιναν η αιτία να πεινάσουν, να ξενιτευτούν και να βάλουν τέλος στης ζωή τους χιλιάδες Έλληνες.
Θα τους λέμε για εκείνες τις ντροπιαστικές μέρες που μας απαγόρευσαν να πηγαίνουμε στις παρελάσεις.
Που στη λειτουργία της εκκλησίας όπου βρίσκονταν οι προδότες έπρεπε να έχεις ειδική πρόσκληση για να πας να προσευχηθείς.
Θα τους διηγούμαστε όλα όσα συνέβησαν τότε που εξαφανίστηκε το χαμόγελο από τα χείλη του πιο χαμογελαστού λαού και η θλίψη, το άγχος και η απόγνωση ήταν μόνιμη συντροφιά μας.
Τότε που αισθανθήκαμε πιο μόνοι και από τον πεζοπόρο στην έρημο γιατί στρατός και εκκλησία μας είχαν εγκαταλείψει.
Τότε που υπεστήκαμε την πιο αισχρή προπαγάνδα, που ζούσαμε καθημερινά υπό τον φόβο της καταστροφής και της χρεοκοπίας.
Τότε που μας κόψαν τα φτερά, έπνιξαν κάθε φωνή διαμαρτυρίας και ακρωτηρίασαν κάθε σκέψη για επανάσταση.
Θα τους μιλήσουμε για κείνα τα χρόνια…που υποταχθήκαμε.
Θα τους τα πούμε όλα για να ‘χουν τον νου τους. Για να ξέρουν ότι η ελευθερία είναι θείο δώρο και ο καθένας μας έχει καθήκον να την προστατεύει και να μην λησμονά πόσο μεγάλη δυστυχία φέρνει η απώλειά της.
Όταν θα ’ρθει η λευτεριά, θα φροντίσουμε να μην ξεχάσουμε ποτέ τον πόνο που γνώρισε η πατρίδα. Γιατί «…ο πόνος είναι η αντίσταση του κορμιού, η λαβωμένη μας μνήμη που ζει. Αν ζούμε ελεύθεροι είναι γιατί πονάμε και αν πονάμε είναι γιατί δεν ξεχνάμε. Αυτό είναι το δώρο της σκέψης. Όποιος ξεχνά το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. Όποιος δεν ξεχνά το λαβωμένο παρελθόν του θα προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον στ’ αδέρφια του (Ν. Λυγερός)».
thesecretrealtruth
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου