Ἔχεις κλάψει ποτέ γιά αὐτόν τόν τόπο;

Ἔχεις αἰσθανθεῖ τόν πόνο τοῦ Γέρου μας γιά τίς προδοσίες πού ὑπέστη;
Τήν μοναξιά τοῦ Ὑψηλάντου ὅταν ἐγκατελήφθη;
Τόν πόνο τοῦ Ὀδυσσέως ὅταν φίλια χέρια τόν στραγγάλιζαν;

Τήν ἀγωνία τοῦ τυφλοῦ Νικηταρᾶ ὅταν τό μπαστοῦνι κτυποῦσε τίς πέτρες διστακτικά γιά νά τόν προστατεύσῃ ἀπό πτώσεις;
Τό οὐρλιακτό τῆς μάννας ὅταν ὁ Κοῦρδος τήν ξεκοίλιαζε γιά νά πετάξῃ τό ἀγέννητο παιδί της στήν γῆ;
Τόν τρόμο τοῦ ἀμάχου Ὅταν ὁ Κεμάλ τόν γενοκτονοῦσε;
Τήν αἴσθησιν τῆς ἀδικίας ὅταν ὁ Βορειοηπειρώτης κομματιαζόταν ἀπό τόν κάθε …«τσάμη»; 
Τήν πίκρα τοῦ Μακεδόνος καί τοῦ Θρακός ὅταν ὁ Βούλγαρος ἐρήμωνε ἀπέραντες περιοχές στήν Θράκη καί στήν Μακεδονία;
Τήν ὀργή τοῦ Ἑλληνοκυπρίου ὅταν ὁ Τοῦρκος βίαζε κάθε  ἀγνοούμενο στήν Κύπρο;
Ἔχεις κλάψει ποτέ γιά τόν πόνο αὐτό;;  Γιά αὐτές τίς προδοσίες;
Ἔχεις νοιώσει τήν ἀνάγκη νά πάρῃς στήν ἀγκαλιά σου ΟΛΟΥΣ αὐτούς γιά νά τούς παρηγορήσῃς;
Ἔχεις αἰσθανθεῖ στοργή γιά ὄλους αὐτούς; Τρυφερότητα;  Ἀγάπη;;; Συμπόνια;
Ὄχι;;
Δὲν πειράζει… 
Ἐὰν δὲν ἔχῃς αἰσθανθεῖ ἐλάχιστα ἄνθρωπος, τόσο δά, τόσο λίγο, δὲν πειράζει…
Μποροῦμε νὰ συνεχίσουμε καὶ χωρὶς ἐσέναν… Καὶ θὰ συνεχίσουμε…
Ναί, θὰ ξαναγίνουμε Ἕλληνες, ὅσο κι ἐὰν δὲν μᾶς τὸ …«ἐπιτρέπουν» οἱ συνθῆκες.

Φιλονόη